KOBİ'lerin Dezavantajları

Değerli dostlar;

Belirli başlıkları bir önceki yazımızda sıralanan KOBİ’lerin kuvvetli yönlerine karşılık, bu işletmelerin kendi bünyelerinden kaynaklanan yapısal nitelikte zayıf yönleri de bulunmaktadır. KOBİ’lerin dezavantajları şöylece sıralanabilir;

Finansman: KOBİ’lerin büyük boy işletmelere nazaran belki de en zayıf yönü finansmana erişimdir. Finansman probleminin özünde bankacılık sisteminde kredilerin kendini ispatlamış büyük işletmelere yönelmesi, dolayısıyla yeni girişimcilerce kurulan küçük işletmelerin banka kredilerinden yararlanamaması yatmaktadır. Diğer yandan KOBİ’lerin özsermaye, işletme sermayelerindeki yetersizlikler ve teminat gösterememeleri dış kaynak temin etmedeki olumsuz etkileri artırmaktadır.

Üretim: KOBİ’lerin özsermayelerinin arzulanan iş hacmine göre yetersiz kalması, piyasa kredisi ile yüksek fiyatla girdi temin etmelerine, dolayısıyla üretim maliyetlerinin yüksek olmasına yol açılmaktadır. Öte yandan içinde bulundukları finansal zorluklar nedeniyle de, modern makine parkına sahip olmamaları, hammaddeye kolay ulaşamamaları, kalifiye eleman ve alt yapı yetersizliği gibi nedenler üretimin kaliteli ve verimli yapılmasını engelleyebilmektedir. Finansal sıkıntıların bir diğer sonucu da işletme içinde personel sirkülâsyonunun artmasıdır.

Pazarlama: Pazarlama sorunları; işletme yöneticilerinin pazarlama ve ticaret bilgilerindeki eksiklikler, pazar ile ilgili bilgi toplama ve değerlendirmeye yeteri kadar önem verilmemesi, pazarlama faaliyetlerinin yetersizliği ve hedef pazarlar hakkında bilgi eksikliği, yeni pazarlara giriş riski ve pazarlama giderlerinin ölçeğe göre yüksek olması şeklinde belirtilebilir. Pazarlama ve satış birimlerinin ayrı birim olarak yer almaması ve pazarlamanın klasik yöntemler ile yapılması KOBİ’lerin satışlarının istenilen seviyede olmamasının sebepleri arasında gösterilebilir.

Yönetim ve Organizasyon: Sürekli değişen piyasa koşulları ve teknolojiler karşısında gerekli olan teknik ve mesleki bilgiye sahip çalışan ve yöneticilerin bulunmaması karar alma süreçlerini sağlıksız hale getirmektedir. İşletme sahip ve/veya yöneticilerine piyasa verilerinin doğru hızlı, akıcı ve zamanında ulaşması çoğu zaman mümkün olmamakta, hatta bazı KOBİ sahipleri iyi değerlendirildiği takdirde bilginin önemli bir girdi olabileceğini kavrayamamaktadır. Ülkemizdeki KOBİ’lerin önemli bir çoğunluğunun aile işletmesi olması sebebiyle genç nesil yöneticiler karar alma süreçlerinde zorlanmakta ve yeni fırsatları değerlendirememektedirler.

Teknoloji: KOBİ’lerin genelde finansman sorunlarından kaynaklanan teknoloji kullanmadaki yetersizlikleri ürün ve hizmetlerin kalitelerinin düşük olmasına neden olabilmekte, standartlara uygun üretim yapılamaması ihracat potansiyellerini olumsuz etkilemektedir. Ayrıca KOBİ’lerin kendi alanlarındaki fuar, sergi organizasyonlarına katılımlarındaki finansal zorluklar ve yabancı dil eksiklikleri nedeniyle yeni teknolojileri yakından takip etmede sorun yaşamaktadırlar.

Tedarik ve Stok Yönetimi: KOBİ’ler büyük ölçekli işletmelere oranla, üretim miktarlarının düşüklüğü ve sermaye eksiklikleri nedeniyle yüklü miktarda alım yapamamaktadırlar. Bunun sonucunda ise hammadde, yarı mamul veya ürünleri daha yüksek fiyattan almak durumunda kalmaktadırlar.

Ar-Ge ve İnovasyon: Yenilikçi özelliklerine rağmen, KOBİ’lerde genelde ayrıca yürütülen bir Ar-Ge faaliyeti bulunmaz. Ar-Ge çalışmaları, uzun vadede sonuçları görülen ve belirsizlik derecesi yüksek faaliyetlerdir. Üretim odaklı işletmeler olan KOBİ’ler, üretime doğrudan ve kısa vadede katkısı olmayan Ar-Ge çalışmalarına kaynak ayırma eğiliminde olmazlar. Ar-Ge çalışmaları her zaman getirili bir faaliyet olarak sonuçlanmaz. Bu anlamda taşıdıkları riskler KOBİ imkânlarının üzerindedir. Bu düşünceden hareketle Ar-Ge faaliyetlerinin desteklenmesi KOBİ’ler açısından hayati önem taşımaktadır.

KOBİ’lerde yeterli Ar-Ge kültürü bulunmamaktadır.  KOBİ’ler Ar-Ge konusundaki destekleri yeteri kadar bilmemekte ve Ar-Ge sonucu ortaya çıkan ürün veya hizmetin üretilmesinde zorluklar yaşamaktadır. KOBİ’ler ile büyük ölçekli işletmeler ve üniversiteler arasında işbirliği yeterli seviyede değildir. Üniversiteler ve KOBİ’ler daha yakın düzeyde çalışması sonucunda; üniversitelerde var olan bilgiler pratiğe geçerek KOBİ’ler yüksek maliyet içine girmeden Ar-Ge faaliyeti gerçekleştirebileceklerdir.

Tepkiler: